از زمان شیوع ویروس کرونا در کشور، خبرنگاران حوزه سلامت در خط مقدم اطلاع رسانی به مردم فعالیت کرده‌اند تا باری از روی دوش مدافعان خط مقدم عرصه سلامت بردارند.
به نقل از نوپیام، یکی از روزهای معمولی دی ماه سال 98 بود، صفحه خبرگزاری روی نمایشگر باز بود و حتی یک کلمه هم تایپ نکرده بودم. اگرچه قدیمی‌ها می‌گویند بی‌خبری خوش خبری است اما برای ما خبرنگاران بی‌خبری از همه چیز زجرآورتر است. یکی از سایت‌های خارجی را باز کرده بودم و رخدادهای روزانه جهان را می‌خواندم؛ تیتر یکی از خبرهای حوزه سلامت، شناسایی یک ویروس ناشناخته در ووهان چین بود که منجر به مرگ یک زن شده بود.
خبر را ترجمه کردم و گذاشتم در لیستِ انتشار. هر خبرنگاری حتی اگر به درج اخبار منفی حوادث عادت داشته باشد، از مرگ یک شهروند در هر نقطه‌ای از جهان ناراحت می‌شود اما نوشتن خبر فوت یک شهروند به علت یک ویروس ناشناخته آن هم در بیمارستانی فرسنگ‌ها آن طرف‌تر، آن روزها آنقدر نگران‌کننده به نظر نمی‌رسید و کسی حتی در خواب هم نمی‌دید که روزی چنین مشکلی گریبان کشور ما را نیز بگیرد.
535 روز از اولین روزی که خبر ورود یک مهمان ناخوانده و منحوس به ایران را تایپ کردیم می‌گذرد. پانصد و سی و پنج روزی که ساعت دو بعد از ظهرش با نوشتن آمار فوتی‌ها و مبتلایان کرونا گذشت.
شاید برای یک خبرنگار سخت‌ترین کار همین باشد که هر روز سر ساعت مشخصی بنشیند پای رایانه و خبر فوت هموطنانش را بنویسد؛ کاری که در یک سال و پنج ماه گذشته، خبرنگاران عرصه سلامت انجام دادند و تلخی حاصل از آن را ابداً نمی‌توان توصیف کرد.
از پاندمی تا اینفودمی!
اما این همه ماجرا نبود؛ با شروع پاندمی کرونا، موج اینفودمی نیز شروع شد و با هر موج بیماری، موج شایعات نیز روانه سایت‌ها و فضای مجازی می‌شد و این معضل، کار خبرنگاران حوزه سلامت را سخت‌تر می‌کرد.
کادر درمان شبانه‌روز بر بالین بیماران حاضر شده‌اند و در خط مقدم مقابله با بیماری به نبرد تن به تن با این ویروس منحوس مشغولند؛ از روزهای آغازین کرونا نیز خبرنگاران حوزه سلامت در خط مقدم اطلاع رسانی، با آگاهی بخشی نسبت به روش‌های پیشگیری از بیماری، سعی کرده‌اند باری از دوش مدافعان سلامت بردارند.
تلاش نافرجام بیگانگان برای شیوع ویروس خودتحقیری در ایران
از ابتدای شیوع کرونا در جهان، به دلیل همه‌گیری ناگهانی بیماری کووید19 ماسک و اقلام حفاظت فردی دچار کمبود شد؛ این کمبود به دلیل تحریم‌های ظالمانه که مستقیماً سلامت مردم را نشانه گرفته بود، در روزهای ابتدایی بیماری در ایران بیش از سایر کشورها احساس می‌شد اما معضلات دوران کرونا تنها به همینجا ختم نمی‌شد؛ فشار تحریم‌ها از سویی و برخی سوءمدیریت‌ها از سوی دیگر، منجر به ایجاد نگرانی از وضعیت کرونا در کشور شد؛ برخی شبه رسانه‌های فارسی زبان خارجی نیز همزمان با شیوع کرونا، تلاش کردند تا ویروس خودتحقیری را در بین جامعه ایرانی رواج دهند اما همه این مسائل، باعث نشد که خبرنگاران عرصه سلامت، لحظه‌ای غافل و ناامید شوند و دست از کار بکشند.
خبرنگاری حوزه سلامت در دوران کرونا تعطیلی ندارد
همزمان با بروز وضعیت قرمز کرونا در پیک‌های اول، بسیاری از مشاغل تعطیل شدند و مردم فقط برای کارهای ضروری به بیرون از خانه می‌رفتند؛ اما خبرگزاری‌ها و رسانه‌ها، جزو مشاغل گروه 1 بودند و تعطیلی تأثیری بر فعالیت‌شان نداشت.
در روزهایی که تأمین ماسک و لوازم حفاظت فردی با سختی روبرو بود و بسیاری از مردم به دلیل واهمه از ابتلا به کرونا در خانه مانده بودند، خبرنگاران عرصه سلامت، رسالت خود را فراموش نکردند و به بیمارستان‌ها رفتند تا پیام مدافعان سلامت را به گوش مردم برسانند.
وقتی منتشرکنندگان آمار کرونا ، خودشان جزو آمار می‌شدند!
بسیاری از خبرنگاران حوزه سلامت که روزانه آمار کرونا را به اطلاع مردم می‌رساندند، خود نیز چند روزی جزو آمار مبتلایان شدند؛ برخی از خبرنگاران بستری شدند و پس از بهبودی به نشست‌های خبری باز‌گشتند و و برخی دیگر نیز که در خانه قرنطینه شده بودند، نشست‌های خبری را به صورت آنلاین پوشش می‌دادند.
اگرچه روزهای بسیاری تلخی رقم خورد و نوشتن آمار روزانه مرگ و میر و ابتلای عزیزان بر این تلخی می‌افزود اما خاطرات شیرینی نیز برجا مانده است.
خودکفایی ایران در تولید ماسک، ونتیلاتور، کیت تشخیصی و آزمایشگاهی و بسیاری از تجهیزات مقابله با کرونا، جزو خبرهای خوبی بود که هر خبرنگار حوزه سلامت را دلگرم و امیدوار می‌کرد. تلاش‌هایی که به دست جوانان ایرانی انجام شد و وزیر بهداشت، آن را “شنا با دست‌های بسته در اقیانوس بلا” خواند.
در دی‌ماه سال 99 و در سالگرد شیوع کرونا در جهان، خبری آمد که از تلخی ایام اپیدمی کاست. خبر آغاز تست انسانی اولین واکسن ایرانی کرونا؛ واکسنی که پس از تلاش شبانه روزی دانشمندان به ثمر نشست و حالا دارد به مردم تزریق می‌شود.
اگرچه در این چندماه، اخبار مربوط به بیماری کرونا خستگی زیادی به فعالان خط مقدم اطلاع رسانی تحمیل کرده بود اما خبرنگاران سلامت در زمینه اطلاع رسانی درباره واکسن کرونا نیز خستگی را خسته کردند و از زمانی که دانشمندان ایرانی قدم در عرصه تولید واکسن کرونا گذاشتند؛ خبرنگاران حوزه سلامت نیز به تولید اخبار مربوط به واکسن کرونا پرداختند.
اپیدمی‌هایی مانند کرونا شاید هر صد سال یکبار تکرار شوند اما خاطرات تلخ و شیرین روزهای اپیدمی و کسانی که تلاش کردند تا مرهمی روی زخم بیماران باشند؛ تکرار ناپذیرند؛ روز خبرنگار، بهانه‌ای است برای این‌که از تلاش‌های فعالان خط مقدم حوزه سلامت قدردانی کنیم.
از اسفندماه سال 98 و نوشتن خبر ورود کرونا به ایران، 17 ماه گذشته است؛ 17 ماهی که هر روز و هر ساعتش بر خبرنگاران عرصه سلامت به سختی گذشته است و حالا، چشم همه خبرنگارن به تابلوی آمار فوتی‌های کروناست، به امید این‌که روزی تیتر بزنند “کرونا تمام شد”
هنوز نظری ثبت نشده،نظر خود را ثبت کنید!